Η 3η Δεκεμβρίου, παγκόσμια ημέρα των ατόμων με αναπηρίες γιορτάζεται και παράλληλα αποτελεί αφορμή για προβληματισμό σε ότι αφορά τις συνθήκες διαβίωσης, εκπαίδευσης, κοινωνικής ένταξης,  επαγγελματικής αποκατάστασης  των ατόμων με αναπηρίες στην χώρα μας.
 Το θεσμικό πλαίσιο της Πολιτείας δυστυχώς μέχρι σήμερα εξαντλείται σε βαρύγδουπες δηλώσεις και σε εκδηλώσεις φιέστες την ημέρα αυτή, παρουσιάζοντας τα άτομα με αναπηρίες όπως δυστυχώς θα έπρεπε να είναι, απέχοντας όμως τεράστια από την πραγματικότητα η οποία καταδεικνύει καθημερινά τεράστια προβλήματα ακόμα και στην καθημερινή τους διαβίωση, η οποία μετατρέπεται σε επιβίωση, και που ούτε καν οι ίδιοι οι φορείς των ΑμεΑ αντιλαμβάνονται στις πραγματικές τους διαστάσεις. Προβλήματα που κάθε τόσο καταδεικνύονται στους αρμόδιους φορείς και στην Πολιτεία, που δυστυχώς όμως στρουθοκαμιλίζοντας θεωρούν πως τα άτομα με αναπηρία είναι αυτοί που κάθονται στις πρώτες θέσεις στις πάσης φύσεως εκδηλώσεις την 3η του Δεκέμβρη, κρύβοντας επιμελώς όλους τους υπολοίπους που δεν έχουν πρόσβαση ουτε καν στην έξοδο του σπιτιού τους.
 Τα ιδρύματα προστασίας και αποκατάστασης τυφλών και οι φορείς που τα διοικούν δυστυχώς μετατρέπονται σε “Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών” εκμάθησης γραφής μπράιγ εξυπηρετώντας άλλους σκοπούς από αυτούς για τους οποίους υποτίθεται ότι συστάθηκαν, ενώ ο αναλφαβητισμός των ενηλίκων τυφλών συνεχώς και αυξάνεται. Τυφλοί οι οποίοι δεν έχουν λάβει καν την στοιχειώδη βασική εκπαίδευση αποκλείονται από τα προγράμματα των Σχολών Τυφλών, παρότι εκεί υπάρχουν τα μέσα και το ειδικό προσωπικό για τον σκοπό αυτό. Και βεβαίως αναρωτιέται κανείς:
 Ένας ενήλικας τυφλός ο οποίος δεν παρακολούθησε την βασική εκπαίδευση λόγω πρακτικών δυσκολιών  (μην ξεχνάμε ότι χιλιάδες είναι οι μη καταγεγραμμένοι τυφλοί οι οποίοι ακόμα και σήμερα ζούν αποκλεισμένοι σε τέσσερις τοίχους ενός δωματίου) από την στιγμή που διεκδικεί το δικαίωμα που όλοι θεωρούν αυτονόητο στην ελεύθερη διαβίωση, δεν έχει το δικαίωμα και την δυνατότητα στοιχειώδους εκπαίδευσης και εκμάθησης βασικών δεξιοτήτων ?
Από την άλλη μεριά οι συνδικαλιστικοί φορείς που υποτίθεται πως προασπίζονται τα συμφέροντα των τυφλών έχουν μετατραπεί σε διαχειριστές κονδυλίων και σε γρανάζια της κρατικής μηχανής, ζώντας στην ουτοπική κοινωνία που για αυτούς απαρτίζεται μόνο από τα άτομα που συμμετέχουν στις εκλογικές τους διαδικασίες θεωρόντας όλους τους υπολοίπους άξιους για τον σύγχρονο Καιάδα.
 Η Πολιτεία λοιπόν άμεσα πρέπει να προχωρήσει, με τα μέσα που ήδη διαθέτει και τα οποία δεν αξιοποιεί, σε αναβάθμιση του ρόλου των Σχολών Τυφλών, προχωρόντας σε καταγραφή όλων των ατόμων με προβλήματα όρασης της επικράτειας και παρέχοντας την εκπαίδευση, προστασία και τα βασικά εφόδια για επαγγελματική αποκατάσταση σε όλους τους τυφλούς ανεξαρτήτως ηλικίας διαχωρίζοντας τις αρμοδιότητες αυτών από αυτές των συνδικαλιστικών φορέων, ο ρόλος των οποίων θα πρέπει να είναι καθαρά συμβουλευτικός.
 Η 3η Δεκεμβρίου θα γιορταστεί μόνο την ημέρα που όλα τα άτομα με αναπηρίες θα έχουν πρόσβαση σε όλα τα κοινωνικά αγαθά, όχι παθητικά μέσα από τον δέκτη της τηλεόρασής τους αλλά συμμετέχοντας ενεργά στο κοινωνικό γίγνεσθαι.